Familie Franke: Meer dan 50 jaar thuis aan het Stokmansplantsoen

Meneer en mevrouw Franke wonen al meer dan vijftig jaar in hetzelfde huis. Hun kinderen zijn er opgegroeid. Buren kwamen en gingen, maar zij bleven. Alles voelt er vertrouwd. Geen klachten, geen overlast, gewoon prettig wonen.

Van Spaarnwoude naar IJmuiden

Toen het stel met hun twee jonge kinderen naar IJmuiden verhuisde, waren ze de jongste bewoners in de straat. “We kwamen uit een klein huisje in de polder, in Spaarnwoude,” vertelt meneer Franke. “Met de kinderen wilden we ruimer wonen.” De woning aan het Stokmansplantsoen bleek een schot in de roos. Mevrouw kende de buurt al en was direct enthousiast. “Ik twijfelde eerst nog wat,” bekent meneer, “maar nu wonen we hier al meer dan vijftig jaar.”
Naast ons woont nu weer een jong gezin met twee kinderen, net zo oud als toen zij zelf kwamen. “Als ze langs het raam lopen,  blijven ze staan tot hij zwaait of even gek doet,” zegt mevrouw met een glimlach.

De tuin is favoriet

Hun favoriete plek? De tuin. “Tot voor kort stonden de tulpen en narcissen nog in volle bloei. Nu zijn ze uitgebloeid, maar het staat er nog steeds keurig bij.” Ook aan de voorkant staan heel wat planten, waardoor het er verzorgd
en gezellig uitziet. “We houden van netjes, dat zit gewoon in ons.”

Een buurt die blijft verbinden

“Vroeger veegden alle buren op vrijdag de straat en lapten we de ramen,” vertelt mevrouw. “Dat gebeurt nu niet meer. Maar het gevoel dat we op elkaar kunnen rekenen, is er nog steeds.” Dat herken je ook bij andere bewoners in de straat. “We zitten niet bij elkaar op schoot, maar als er wat is, zijn we er voor elkaar,” vult meneer aan.

Herinneringen om te koesteren

Het huis zit vol herinneringen. Zoals de eerste keer dat hun jongste zoon doorsliep. “Ik schrok wakker omdat ik hem de hele nacht niet had gehoord,” vertelt mevrouw. “Maar hij lag heerlijk te slapen.” Ook muziek speelde een rol in hun gezinsleven. “Onze zoons maakten graag muziek,” vertelt meneer Franke. “Ze waren allebei lid van muziekvereniging Voorwaarts. We vroegen ons wel eens af of de buren er last van hadden. Maar die zeiden: ‘We horen het
wel, maar we vinden het eigenlijk wel gezellig.’ Hun kinderen zijn inmiddels uitgevlogen. De oudste woont met zijn gezin Hoorn, de jongste vertrok vorig jaar met zijn vrouw en drie kinderen naar Zweden. “Daar heb ik wel wat tranen om gelaten,” zegt mevrouw. “Maar met kerst zagen we hoe goed ze daar op hun plek zijn.”

Nog altijd op hun plek

Mevrouw is inmiddels wat slechter ter been. Binnen gebruikt ze een traplift en buiten duwt meneer haar in de rolstoel. Zo redden ze zich samen prima. Na al die jaren wonen meneer en mevrouw Franke nog steeds met plezier aan het Stokmansplantsoen. Gewoon, omdat het goed is zoals het is.